Przez wieki bez wytchnienia. Wolność! Wolny! I nikt jej nie rozbudził. Bo wolność, ludzie, to tylko lep na ludzi!

 

Gdynia jest miastem najbardziej zadowolonych ludzi w Polsce. Około 50% mieszkańców grodu z "morza i marzeń" jest wręcz tu szczęśliwych. Jeżeli obywatele mają leniwą niedzielę, jak sugeruje bard, to i w równie niepracowitą sobotę 12 -tego listopada, Ewa Lamża & Teatr Gościnny - spełnili wyjątkowo precyzyjnie marzenia tych mieszczan o godziwej a niebanalnej rozrywce. 

Kiedy tuż przed występem w Teatrze Miejskim wdarłem się do garderoby marszałka szlachty satyrycznej, jak nazywamy w gronie szyderców Krzysztofa, on przeglądał ofiarowaną mu przed chwilą przez jednego z satyryków książkę. Dedykacja nie pozostawiała złudzeń - "romantykowi - ironiście sceny satyrycznej..." , bo kto inny mógłby napisać taką właśnie refleksyjną piosenkę jak "Easy Rider". Ba! Któż zaprzeczy, że "easy rider - ale na piechotę", to romantyk ewidentny. On - satyryk - prześmiewca - bard.

"Jak oglądam siebie w lustrze, to szczerze mówiąc, nie mam do siebie pretensji"

-        twierdzi przewrotnie fabrica satyrica - Krzysztof Daukszewicz. Może odrobinę pretensji mieć do siebie satyryk kiedy przychodzi zdjęcie za 300 zł prosto z fotoradaru z suplementem dowartościowania na 5 punktów karnych. W końcu - consensus - uzyskuje się pomiędzy stanami, kiedy jeden ktoś nas pochwali a drugi - dokopie. Bo w życiu najważniejsza jest właściwa dieta. Mhm...kiedy się nie patrzy na naszych polityków - to nie ma potrzeby, by pić. Jak się nie pije - to nie ma potrzeby zakąszania. Oto - dieta cud. A już tacy Rosjanie, którzy cierpią z powodu zakazu sprzedaży alkoholu w godzinach od 22-giej do 8-mej rano (aby wiedzieli przynajmniej gdzie pracują) mają tylko dylemat - pić spirt schłodzony czy ciepły i czy ze stakanów bądź też stakańczyków..? Wiadomo, że ze stakańczyków tuż przed 8-mą, bo idą do roboty...

-        Satyra jak dowodził gdańszczanin Artur Schopenhauer jest unaocznieniem tradycyjnego pojęcia rzeczy. A u nich inna jest tradycja jak i polityka wynikająca z teorii putinologii. A menelstwo tak w niedorzeczu Wisły jak i Wołgi to dziedziny rozwojowe. W końcu niekaralne to jest, a nawet chwalebne, być "promotorem" "Menelików" poświęcając im już II-gi tom roważań. Niebawem to dziełko wyjdzie drukiem.

    Krzysztof potrafił tak rozbujać publisię gdyńską, która nawet śmiała się (ba!

     rechotała) w miejscach ku temu niewłaśiwych a nawet zbędnych, mówiąc delikatnie i oględnie.   Cóż? Wypada się uśmiechnąć konstatując, że synem Dedala był Ikarus, a najstarszy budynek w Atenach to Asprocol czy greps, że powieść Hemingway`a "Pożegnanie z bronią" jest dziełkiem o preziu Komorowskim. Ale, że da Vinci nazywał się Blumsztajn...albo po zupełnie obojętnej enuncjacji acz w stylu minionej epoki - "zachodni historyk Norman davies..." Nooo nie wiem... Widocznie jak kot błądzący na pustyni - tej kuwety już nie ogarniam...

W końcu publiczność jest taka, jaką wykształciła telewizyjna biegunka kabaretowa. Te paranormalne mrumru moralnie niepokojące neonóweczki sprytnie spłycające ogląd dookolności w krzywym zwierciadle tak zwanej satyry. Czuć własną względność - oto sztuka satyry. A jak tu być względnym kiedy dookoła jeden kraj - lecz dwa nieba - (problem) - które naj..?

No i Polska teraz to jakby dwa plemiona - Tutsi i Hutu - nie przymierzając.

I jak pointuje satyryk, jeśli kiedyś tutaj trafisz - nie ryzykuj stać pośrodku!

Frenetyczna reakcja rozbawionej do łez publiczności dawała asumpt do przeświadczenia, że maestro Daukszewicz wie absolutnie jak nie stojąc pośrodku rozśpiewać sytych i zadowolonych, gdyńskich mieszczan. A oni chóralnie z nim zawodzili:

umcyk - umcyk - ura - bura - umcyk - umcyk - sza - la la -la

aż do odważnego refrenu - "za-pier-da-la..."

A co zap......o? Chyba pointa...!J

Chyba...